ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΙΟ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

Ένα ακόμα χειμερινό εξάμηνο ξεκινά με εμάς να τρέχουμε από αίθουσα σε αίθουσα προσπαθώντας να ανταπεξέλθουμε στο πρόγραμμα μαθημάτων μας και ταυτόχρονα να βρούμε μια γενική ρουτίνα για το τρέχον εξάμηνο. Ταυτόχρονα, αρχίζουμε να παρακολουθούμε και διάφορα μαθήματα επιλογής, με σκοπό να καταλήξουμε σε δυο από αυτά, έχοντας κριτήριο τα ενδιαφέροντα και το ήδη υπάρχον πρόγραμμά μας. Το πανεπιστήμιο δεν είναι ούτε φροντιστήριο ούτε σχολείο. Επομένως, κάθε φοιτητής πρέπει να έχει την δυνατότητα να ρυθμίζει την καθημερινότητα του και να παρακολουθεί όποια μαθήματα θέλει, όποτε θέλει.

Θα έλεγε κανείς πώς τα μαθήματα επιλογής λέγονται έτσι, ακριβώς επειδή καθένας μας είναι ελεύθερος για το ποια θα επιλέξει. Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά.

Σε λίγο καιρό που θα κληθούμε να δηλώσουμε τα μαθήματα που θα δώσουμε στην εξεταστική (συνολικά 6), τα δύο από αυτά θα πρέπει να είναι επιλογής. Όμως κάπου εδώ η επιλογή μας αυτή μπλοκάρεται ξαφνικά από τα πλαφόν που ορίζουν για τους φοιτητές από το 2ο έτος και κάτω, πως  ο ανώτερος αριθμός φοιτητών που αντιστοιχεί σε κάθε μάθημα επιλογής, ανέρχεται στους 50.

Τι αντίκτυπο έχει στην πραγματικότητα η εισαγωγή των πλαφόν στην φοιτητική μας καθημερινότητα;

Σε πρώτο στάδιο, αντικειμενικά ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ! Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να τρέξουμε να δηλώσουμε τα μαθήματα που επιθυμούμε πρώτοι, σαν κανίβαλοι, αφού θα έχουμε το άγχος του ποιος θα πρωτοπρολάβει τις λίγες περιζήτητες θέσεις. Σαν αποτέλεσμα θα γινόμαστε όλο και πιο ανταγωνιστικοί με τους συμφοιτητές μας, για μία θέση την οποία κανονικά δικαιούμαστε όλοι οι φοιτητές! Στη συνέχεια, τα πλαφόν αποκλείουν τους φοιτητές από την εξεταστική ακόμα και αν έχουν παρακολουθήσει το μάθημα, επειδή δεν πρόλαβαν να είναι στους 50 πρώτους. Έτσι λίγα μόνο λεπτά αρκούν για να σου αλλάξει όλο το πρόγραμμα που έχεις προσαρμόσει στα μέτρα σου, αφού δεν θα μπορέσεις να πάρεις τα μαθήματα επιλογής που θες. Επίσης, αν σκεφτούμε και τα μεγάλα ποσοστά κοψιμάτων όχι μόνο σε υποχρεωτικά, αλλά και σε μαθήματα επιλογής, μπορούμε να αναλογιστούμε και τη μεγάλη καθυστέρηση που προκαλείται για τη λήψη του πτυχίου μας.

Αυτό το σύστημα προβάλλεται από τους καθηγητές ως αναγκαίο μέσο για την ομαλή διεξαγωγή των διαλέξεών τους απέναντι στο μεγάλο πλήθος των φοιτητών που τις παρακολουθούν. Άλλη μια φορά φάσκουν και αντιφάσκουν, καθώς τόσα χρόνια δίδασκαν ανενόχλητοι από το «πλήθος φοιτητών» όλα τα μαθήματα σε όλα τα έτη και επίσης ανενόχλητοι δείχνουν και τώρα σε τόσα υποχρεωτικά μαθήματα με «γεμάτες αίθουσες».

Ποιος είναι ο στόχος των πλαφόν τελικά;

Τα πλαφόν επί της ουσίας, λειτουργούν ως πρόδρομος για την περεταίρω εντατικοποίηση μας στα πλαίσια του πανεπιστημίου. Ο μικρός αριθμός φοιτητών σε κάθε μάθημα, μετατρέπει τις ανοιχτές ακαδημαϊκές διαλέξεις σε πλήρως ελεγχόμενου φροντιστηριακού τύπου μαθήματα για λίγους. Έτσι ενισχύεται και η δυνατότητα των καθηγητών να εντάξουν στο μάθημα τους επιπλέον όρους που δυσχεραίνουν τους όρους φοίτησής μας, όπως παρουσιολόγια και υποχρεωτικές εργασίες. Όροι σαν αυτούς που αυξάνουν τις απαιτήσεις για την επιτυχία μας στα μαθήματα, έχουν ως αποτέλεσμα, πέρα από την εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών και τον εγκλωβισμό μας σε σχολικού τύπου μαθήματα που ο έλεγχος και η στοχοποίηση των φοιτητών κάνουν πάρτι, την καθυστέρηση της απόκτησης των πτυχίων μας. Πόσο μάλλον όταν οι καθηγητές (βλ. Νικολάου) εισάγουν πλαφόν στα μαθήματά τους σε όλα τα έτη, ακόμα και στο 3^ο και στο 4^ο που έχουν ήδη υπερφορτωμένα και απαιτητικά προγράμματα με 62 μαθήματα για την απόκτηση πτυχίου.

Εντούτοις, όλα τα προηγούμενα χρόνια  οι διαλέξεις ήταν ανοιχτές και στα μαθήματα επιλογής, χωρίς αυτό να αποτελεί πρόβλημα στην διεξαγωγή τους. Επιπλέον, υποτιθέμενα προβλήματα χωρητικότητας των αιθουσών, τα οποία οι ίδιοι επικαλούνται, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση πρόβλημα των φοιτητών.

Δεν μπορεί η φοιτητική μας καθημερινότητα αλλά και η λήψη του πολυπόθητου πτυχίου μας, να βασίζεται στο πότε θα πετύχουμε το ΤΖΑΚ ΠΟΤ που θα μας αλλάξει τη ζωή.

Γι ’αυτό το λόγο πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και  να διεκδικήσουμε συλλογικά

·        Να ορίζουμε πότε και ποια μαθήματα θα παρακολουθούμε χωρίς να μπαίνει εμπόδιο σε αυτή μας την επιλογή κανένα πλαφόν ή όριο δήλωσης .     

·        Τα πλαφόν να καταργηθούν συνολικά, γιατί αυτή η θέση του «αποκλεισμένου» από τα μαθήματα μας απειλεί όλους.

·        Να μη φορτώνονται στις πλάτες των φοιτητών τα καπρίτσια των καθηγητών. Τόσα χρόνια τα μαθήματα διεξάγονταν χωρίς πλαφόν και έτσι πρέπει να συνεχιστεί.

·        Να μην αφήσουμε τη μετατροπή της σχολής μας σε «φροντιστήριο». Αυτό θα βάλει νερό στο μύλο για να αυξηθούν περισσότερο οι ήδη αυξημένες απαιτήσεις των μαθημάτων (παρουσιολόγια, υποχρεωτικές εργασίες).

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!