ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΟΝΤΩΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ...

Να κάτι που δε θα διαβάσετε στο ίντερνετ αλλά ούτε θα ακούσετε από δελτία ειδήσεων, γονείς ή καθηγητές.

®        ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ

®        Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ (Η ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ).

®        Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΕ «ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ

®        ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΘΕΣΗ Η ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΑΝ ΔΕ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΕΙΣ

®        ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ

®        ΕΝΑΝΤΙΟΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΝΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗ

Για να ακούγεται και να διεκδικεί η φωνή των φοιτητών υπάρχει ο φοιτητικός σύλλογος (Φ.Σ.), στον οποίο είναι μέλη όλοι οι φοιτητές της σχολής μας. Ισότιμα συμμετέχουμε στη Γενική Συνέλευση (Γ.Σ.), η οποία είναι το ανώτερο «όργανο» των φοιτητών και στην οποία συζητάμε και αποφασίζουμε τις δράσεις μας για ζητήματα που μας αφορούν. Το δεύτερο όργανο λήψης αποφάσεων είναι το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.), μία ανοιχτή διαδικασία στην οποία συμμετέχουν οι πολιτικές δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο σύλλογο, σύμφωνα με το εκλογικό τους αποτέλεσμα.  Τέλος, υπάρχει και το τμήμα της σχολής, που κατά κύριο λόγο συγκροτείται από καθηγητές, στο οποίο παρεμβαίνουμε μαζικά με παραστάσεις διαμαρτυρίας για να υπερασπιστούμε αποφάσεις του ΦΣ.

ΣΤΑ ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΣΧΗΜΑΤΟΣ

ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ… ΚΟΠΑΝΑ!

Τι καλοκαίρι και αυτό! Δημοψήφισμα «Τι να κάνουμε που όλα τα κοινωνικά στρώματα στηρίζουν το ναι;», βέβαια ΟΧΙ 62,3% και  πως ήρθε  νέο μνημόνιο; πάλι εκλογές και κάπως έτσι χαρωπά ξεκινά το ακαδημαϊκό μας έτος! Και εμείς που βρισκόμαστε; Σε μια σύγχυση μεταξύ πίεσης από τα πανεπιστημιακά καθήκοντα και του άγχους της ανεργία που (αν δε μας έχει ήδη βρει) μας παραμονεύει, αν σκεφτούμε ότι η ανεργία αγγίζει τη νεολαία στο 50,6% και οι διορισμοί από το δημόσιο αργούν κατά 2 χρόνια.

Ακόμα πιο κοντά μας βρίσκεται ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, που μας απειλεί με διαγραφές στα ν+2 έτη, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, απομάκρυνση των φοιτητών από τις κεντρικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων και γενικότερα με εντατικοποίηση και αυταρχικοποίηση των όρων σπουδών. Το φοιτητικό κίνημα όμως επιμένει να μας εμπνέει να λαμβάνουμε δράση, υπερασπιζόμενοι συλλογικά τα συμφέροντά μας.

Πώς θα συμμετέχουμε δυναμικά σε αυτό, αν όχι μέσα απ’ τη σχολή μας;

Με όχημα ένα ΣΧΗΜΑ, όπου με ανοιχτές διαδικασίες κάθε φοιτητής μπορεί να παρακολουθήσει και να συμβάλλει στην διαμόρφωση του πολιτικού λόγου και της δράσης του. Αποφασίζουμε συνθετικά, γιατί πιστεύουμε ότι ο καθένας από εμάς πρέπει να αναγνωρίζει τον εαυτό του στην τελική απόφαση. Αυτό στη σχολή μας δεν είναι άλλο από την

Κ..Π.ΑΝ.Α.: ΚίνησηΠαιδαγωγικούΑΝεξάρτητηΑριστερή.

Επιμένουμε να είμαστε:

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ από κράτος, κόμματα, καθηγητικούς κύκλους και επιχειρηματικά συμφέροντα. Ανεξάρτητοι από την κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογία γιατί θέλουμε να εκφράζονται τα συμφέροντα και οι ανάγκες μας και όχι επιδιώξεις άλλων. Πιστεύουμε πως το συμφέρον των φοιτητών είναι να αποφασίζουν οι ίδιοι για τα ζητήματα που τους αφορούν.

ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ γιατί απέναντι σε λογικές ατομισμού, φέρουμε ρηξιακές συλλογικές αντίρροπες. Απέναντι στην παθητικότητα, την υποταγή και το βόλεμα, προτάσσουμε τη συνειδητοποίηση του κοινού μας μέλλοντος σαν φοιτητές και εργαζόμενοι. Και τέλος αριστεροί γιατί

ΣΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΙ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ