Την Πέμπτη 14/4 κατέβηκαν φοιτητές από το
Αγρίνιο (Τμήμα Οργάνωσης και
Διαχείρισης Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων, Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και
Φυσικών Πόρων, Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών),
έχοντας στα χέρια τους αποφάσεις των Φοιτητικών τους Συλλόγων, για να διεκδικήσουν τη δυνατότητά τους να
σπουδάζουν με αξιοπρέπεια και να δουλέψουν με αυτό που σπουδάζουν. Οι
συνάδελφοί μας στο Αγρίνιο εδώ και χρόνια αγωνίζονται ενάντια σε πλήθος
προβλημάτων που υπάρχουν στις σχολές που βρίσκονται στο Αγρίνιο. Τα προβλήματα
των σχολών αυτών ξεκίνησαν ήδη από την ίδρυσή τους, αφού στόχος της δημιουργίας
και εγκατάστασης τμημάτων πανεπιστημιακών σχολών ήταν πολύ περισσότερο η οικονομική ανάπτυξη της
εκάστοτε περιοχής, παρά η δημιουργία σχολών με ολοκληρωμένα προγράμματα
σπουδών, πλήρεις παροχές, εστίες, πλήρες διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, στις
οποίες θα μπορούσαν αν σπουδάζουν άνετα πολλοί φοιτητές. Εξάλλου, σχεδόν όλες
οι σχολές που ιδρύθηκαν με αυτόν τον τρόπο έχουν εντελώς εξειδικευμένα
προγράμματα σπουδών, πολύ σκληρούς όρους φοίτησης (προαπαιτούμενα,
αλυσίδες, παρουσίες κλπ) και παρέχουν πτυχία με ελάχιστη έως ανύπαρκτη
επαγγελματική κατοχύρωση, που κρύβονται πίσω από ένα προσωπείο εντυπωσιακών
ονομάτων. Οι διεκδικήσεις των φοιτητών ήταν πάγιες, γιατί εξαρχής αντιμετώπιζαν μια φοιτητική
καθημερινότητα εντελώς δυσανάλογη των επαγγελματικών δικαιωμάτων που
κατοχυρώνονταν στο πτυχίο τους, του ίδιου του μέλλοντός τους.
Αυτό που πυροδότησε όμως τις σημερινές
κινητοποιήσεις, που ως τώρα κορυφώθηκαν με την κινητοποίηση της Πέμπτης 14/4 στην
συνεδρίαση της Συγκλήτου στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου Πατρών, ήταν η πλήρης
αποδοχή από πλευράς των καθηγητών της μη κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων
αντίστοιχων του (εξευτελιστικά ή πολύ) δύσκολου προγράμματος σπουδών, καθώς και
η αποδοχή των συνθηκών της καθημερινότητας κάτω από τις οποίες οι συνάδελφοί
μας καλούνται να σπουδάσουν στα τμήματα αυτά. Πιο συγκεκριμένα, η απαράδεχτη
δικαιολογία για την αποδοχή αυτή ήταν ότι θα μειωθούν τα χρόνια φοίτησης στο
ΤΔΠΦΠ από 5 σε 4. Το βασικό ζήτημα στην περίπτωση αυτή, όπως και σε κάθε σχολή,
δεν είναι το αν η διάρκεια των σπουδών θα είναι 4 ή 5 χρόνια, αλλά η ύπαρξη
φοιτητικών παροχών, ανθρώπινων ρυθμών σπουδών και, πολύ περισσότερο, το αν αυτή
η πενταετής ή τετραετής φοίτηση αντιστοιχεί σε ένα ισχυρό πτυχίο που θα κατοχυρώνει επαγγελματικά δικαιώματα και θα διασφαλίζει
έστω κάποιους αξιοπρεπείς όρους για την
αποκατάσταση των αποφοίτων όταν θα κληθούν να εργάζονται.
Από την άλλη μεριά, η Πρύτανης, η
Σύγκλητος και η διοίκηση του Πανεπιστημίου Πάτρας θέλουν να μεταφέρουν τις
σχολές του Αγρινίου στην Πάτρα μόνο και μόνο για εξοικονόμηση πόρων χωρίς να
υπολογίζουν τίποτα από τα παραπάνω. Ακόμα και με τη λογική μεταφοράς των σχολών
αυτών για εξοικονόμηση πόρων, τίποτα δε διασφαλίζει στους φοιτητές ότι θα έχουν
αξιοπρεπείς ρυθμούς σπουδών, φοιτητικές παροχές και επαγγελματικά δικαιώματα,
όλα όσα τους ενδιαφέρουν και διεκδικούν σε τελική ανάλυση. Έτσφαίνεται
ότι στη σύγκλητο επικρατεί μια
καθαρά τεχνοκρατική αντίληψη που υπολογίζει
το μέλλον των κτηρίων πάνω από το μέλλον των ανθρώπων.
ι,
Τα
απλά και δίκαια αιτήματα των φοιτητών για αξιοπρεπή ρυθμούς σπουδών, φοιτητικές
παροχές και επαγγελματικά δικαιώματα, θα έπρεπε να βρουν στήριξη από τη Σύγκλητο και μαζί με το καθηγητικό
σώμα να δημοσιοποιηθούν και να διεκδικηθούν από κοινού με τους φοιτητές,
στρέφοντας τις κινήσεις τους προς το Υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση.
Αντιθέτως, μπροστά στο απλό και δίκαιο αίτημα των φοιτητών για επαγγελματικά
δικαιώματα, η πρύτανης με τη σύγκλητο επικαλέστηκε «γραφειοκρατικές» και «διαδικαστικές» δυσκολίες, αποφεύγοντας να
δώσει απάντηση στα ερωτήματα των φοιτητών, ενώ ταυτόχρονα δηλώνει υποκριτικά ότι
«υποστηρίζει» τους φοιτητές, ρίχνοντας στη πραγματικότητα στάχτη στα μάτια. Η
στάση αυτή της συγκλήτου επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι το κριτήριο των
αποφάσεών της δεν είναι το μέλλον των φοιτητών, αλλά τα μπετά.
Απέναντι στην άρνηση της συγκλήτου να τοποθετηθεί θετικά
επί των παραπάνω δίκαιων και εύλογων και αυτονόητων αιτημάτων, συνάδελφοί μας
από τα τμήματα του Αγρινίου αλλά και της Πάτρας παρευρεθήκαμε στη συνεδρίαση
της συγκλήτου διεκδικώντας μια θετική τουλάχιστον τοποθέτηση, καθώς και τη συμπαράταξη των καθηγητών στον αγώνα αυτό.
Τα ίδια
προβλήματα,
κατάργησης των φοιτητικών παροχών, σκλήρυνσης των πρωτογραμμάτων σπουδών,
διάλυσης των πτυχίων, επιβολής εξειδικεύσεων και αποστοίχισης επαγγελματικών
δικαιωμάτων από αυτά, υπάρχουν σε όλες τις σχολές της Ελλάδας , όπως και στην Πάτρα, γεγονός που έφερε, φέρνει και θα φέρει ολόκληρο το φοιτητικό κίνημα
πανελλαδικά σε σύγκρουση με τη διαχρονική πολιτική του υπουργείου παιδείας,
αλλά και των διοικήσεων του πανεπιστημίου.
Οι απειλές που εξαπέλυσε η Πρύτανης με τις ανακοινώσεις
της δεν μας φοβίζουν. Έχει πια πάρει ξεκάθαρη θέση εναντίον των δίκαιων
αιτημάτων των συναδέλφων μας, όσο κι αν υποκριτικά ισχυρίζεται ότι τα στηρίζει.
Εμείς, με τις αποφάσεις των Φοιτητικών μας Συλλόγων, με τις κινητοποιήσεις και
την αλληλεγγύη μεταξύ μας, θα
επιμείνουμε στη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων μας, θα υποστηρίξουμε τους
συναδέλφους μας σε όποια μορφή κινητοποίησης επιλέξουν και θα σταθούμε δίπλα
τους μπροστά σε όποια απειλή κι αν στραφεί εναντίον τους. Εξάλλου,
η κατεύθυνση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης σήμερα είναι ενιαία, και εφαρμόζεται
συνολικά. Αν τώρα στο στόχαστρο βρίσκεται το Αγρίνιο, ύστερα θα
είναι άλλος και σίγουρα και καθένας από εμάς. Τα συμφέροντά μας είτε στο
Αγρίνιο, είτε στην Πάτρα είτε σε όλη την Ελλάδα είναι κοινά, η καθημερινότητά
μας είναι όμοια, τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις μας είναι επίσης ενιαία, και ενιαία
θα παλέψουμε!
Οι απειλές της πρυτάνεως δε μας απειλούν
ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΑ
ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ
