Ας ξεκινήσουμε με μερικά highlights της σχολής μας από την περσινή χρονιά!
Το περσινό έτος ξεκίνησε με έναν
¨φρέσκο¨ οδηγό σπουδών για τους πρωτοετής πιο ασφυκτικό από κάθε προηγούμενο.
Πιο συγκεκριμένα μειώθηκε το όριο δήλωσης μαθημάτων, αυξήθηκαν τα παρουσιολόγια
και οι υποχρεωτικές εργασίες και μπήκαν πλαφόν (όριο 50 φοιτητών στα μαθήματα
επιλογής), αλλαγές που μόνο
καθημερινότητα σχολείου θυμίζουν. Στην συνέχεια είδαμε καθηγητές στον ρόλο
χωροφυλάκων, να στοχοποιούν φοιτητές και να τους εξαναγκάζουν να κάνουν community service (δεκάωρη εργασία στην βιβλιοθήκη του
τμήματος), λες και είμαστε σωφρονιστικό
ίδρυμα, πράγμα το οποίο οι φοιτητές, έπειτα
από γενική μας συνέλευση μπλοκάραμε δυναμικά.
Αυτές οι πράξεις καθηγητικής αυθαιρεσίας
δεν θα μπορούσαν να σταματούν εκεί καθώς και
πίσω από τον βούρδουλα της εξεταστικής κρύβεται πάντα ένας καθηγητής!
Οι εξεταστικές, και ειδικά αυτή του
Σεπτεμβρίου, είναι από μόνη της μια αρκετά αγχωτική
διαδικασία καθώς καλούμαστε να μαζέψουμε όσα μαθήματα προλαβαίνουμε,
δεχόμενοι πιέσεις από τους δικούς μας
και γενικότερα από τις οικονομικές συνθήκες που κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την
ανάγκη άμεσης απόκτησης του πτυχίου.
Σαν να μην έφτανε αυτό, οι αγαπητοί μας καθηγητές έρχονται να
αυξήσουν τις πιέσεις αυτές και με τα παρακάτω:
- · Μαζικά κοψίματα τα οποία κάποιες φορές φτάνουν τα ποσοστά του 90%. (Κολέζα)
- · Στοχοποίηση φοιτητών με αλλαγές θέσεων και απειλές για μηδενισμό κόλλας.
- · Καχυποψία στα όρια της παράνοιας με αυστηρή επιτήρηση, απαγόρευση της τουαλέτας κατά την εξέταση και παράδοση 15 διαφορετικών θεμάτων και ας έχουμε μεταξύ μας 5 μέτρα κενό.
- · Μετακινήσεις από αίθουσα σε αίθουσα για κάνα μισάωρο με την καρέκλα μας στην πλάτη, («γιατί λυπάμαι, αλλά δε φτάνουν οι διαθέσιμοι επιτηρητές για να ανοίξουμε κι άλλες αίθουσες»)
- · Σκηνές άπειρου κάλους με καθηγητές σε ρόλο Παβλώφ να απαιτούν από τους φοιτητές, να στέκονται σούζα κατά την εξέταση, παρομοιάζοντάς τους με σκυλάκια σε πείραμα. (Τσεσμελή)
Η εφαρμογή αυτού του πιεστικού, αυταρχικού
πλαισίου από τους καθηγητές δεν είναι φυσικά τυχαία. Στοχεύει
να μας εντάσσει μέσω της πειθάρχησής μας, της αυστηρής επιτήρησης και της
στοχοποίησής μας σε μια λογική
ατομικισμού που οξύνει τον ανταγωνισμό μεταξύ μας και μας απομακρύνει
από τη συλλογική διεκδίκηση των ενιαίων μας συμφερόντων. Αυτό φυσικά έχει
προεκτάσεις και στο αύριο, καθώς μας
καλλιεργεί τα κανιβαλικά χαρακτηριστικά που επικρατούν στους εργασιακούς χώρους.
Έτσι ώστε αφ’ ενός ως εργαζόμενοι να κοιτάμε πώς θα φάμε τη θέση του διπλανού
μας και να είμαστε υπάκουοι
στους εργοδότες μας, αφ ‘ετέρου δε εμείς
συγκεκριμένα ως δάσκαλοι θα κλιθούμε να περάσουμε τα ιδία χαρακτηριστικά και
στους μαθητές μας.
Την απάντησή μας δεν μπορούμε παρά να τη δώσουμε συλλογικά!
ΕΝΑΝΤΙΟΝΌΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΗ
ΑΦΘΑΙΡΕΣΙΑ
ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΗ ΜΑΣ ΝΑ
ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
Μας ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΑΣ!
