Ας ξεκινήσουμε
από το περιστατικό της Δευτέρας 07/03 στο μάθημα «ΑΝΑΓΝΩΣΗ, ΓΡΑΦΗ, ΔΥΣΛΕΞΙΑ» της
Τσεσμελή, όπου οκτώ φοιτητές και φοιτήτριες προσπάθησαν να μπουν στη διάλεξή
της καθυστερημένα. Η διδάσκουσα κατευθύνθηκε προς την πόρτα που εισέρχονταν οι
φοιτητές, φωνάζοντας τους να μην μπουν και μάλιστα έχοντας το θράσος ενώπιων
όλων να ακουμπήσει μια φοιτήτρια σπρώχνοντάς τη προς τα έξω. Στη συνέχεια,
αφού οι φοιτητές διεκδίκησαν συλλογικά
το να εισέλθουν στην αίθουσα, πράγμα και που έκαναν, η διδάσκουσα άρχισε τις
απειλές ζητώντας τα ονόματά τους. Εκείνοι δικαιωματικά δεν τα έδωσαν και
έτσι η Τσεσμελή δήλωσε ότι το μάθημα θα ξεκινούσε μισή ώρα μετά και αποχώρησε
από την αίθουσα.
Πρόκειται για ένα τρανταχτό περιστατικό καθηγητικής
αυθαιρεσίας, αφού η εν λόγο καθηγήτρια προσπάθησε να καταπατήσει όχι ένα, αλλά
μια σειρά από τα πιο βασικά δικαιώματά μας!
Αρχικά, η συγκεκριμένη καθηγήτρια απαιτεί από τους φοιτητές να μπαίνουν
στη διάλεξή της είτε μέχρι 9:15 είτε στις 9:45 όλοι μαζί όσοι έχουν
καθυστερήσει. Γεγονός που διαλύει
αυτόματα τον ανοιχτό χαρακτήρα του πανεπιστημίου, αφού μετατρέπει τις ανοιχτές
πανεπιστημιακές διαλέξεις σε σχολικά μαθήματα και τους φοιτητές σε μαθητές.
Στη συνέχεια, καταχράζοντας την εξουσία που αποκτά όντας στον ρόλο του
βαθμολογητή-καθηγητή που έχει τη δυνατότητα και να σε στοχοποιήσει και να σε
κόψει στο μάθημά του, απειλεί τους φοιτητές ζητώντας τα ονόματα και τους αριθμούς μητρώου τους. Πρόκειται
για το αποκορύφωμα εκδικητικότητας
και αυταρχισμού, στη βάση της τιμωρίας όποιου δεν υπακούει ευλαβικά στους
κανόνες της. Αυτό μας μεταφέρει επίσης στις σχολικές τάξεις, μιας άλλης
κιόλας εποχής, τότε που ο δάσκαλος αποτελούσε τη μόνη και αδιαπέραστη αυθεντία
και η βέργα τη συνέχεια του χεριού του.
Τέτοιες λογικές που προάγουν την πειθάρχηση και την πλήρη
«μαλθακοποίηση» μας, που μας οδηγούν στον ατομικό δρόμο, μακριά από κάθε
συλλογική αναπαράσταση και διεκδίκηση, λογικές που μοναδικό αποτέλεσμα έχουν
ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο, με τους φοιτητές καλοσχηματισμένα πιόνια του,
θα μας βρουν απέναντί τους.
Αυτή η κατεύθυνση δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη
καθηγήτρια. Αλλά πρόκειται για την κατεύθυνση συνολικά του καθηγητικού σώματος,
το οποίο αποτελώντας τον υλοποιητή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης μέσα στις
σχολές, όχι μόνο δυσκολεύει και εντείνει την φοιτητική μας καθημερινότητα με
προόδους, παρουσιολόγια κλπ, αλλά μας διαμορφώνει με τον παραπάνω τρόπο έτσι
ώστε κι εμείς με τη σειρά μας να μπορέσουμε να μπούμε στο ρόλο του
δασκάλου-αυθεντία.
Δεν ανεχόμαστε τις απειλές
κανενός!
Καιρός να μπλοκάρουμε συλλογικά κάθε καθηγητική
αυθαιρεσία
Καιρός στην πειθαρχεία τους να κάνουμε ΚΟΠΑΝΑ
