ΚΟΠΑΝΑ

ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΟ ΑΣΥΛΟ,ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ

“Γι άλλη μια φορά να επαναλάβω την κατηγορηματική μου δέσμευση, ότι θα αλλάξει το καθεστώς του ασύλου. Έτσι ώστε να μπορεί η Αστυνομία αυτεπάγγελτα να παρεμβαίνει εντός του πανεπιστημίου όποτε εντοπίζεται παράνομη συμπεριφορά. “ Κυριάκος Μητσοτάκης

 

Παρά την νομοθετική επανακατοχύρωση του ασύλου (έστω και μετρική) από το ν. Γαβρόγλου, η κουβέντα για την κατάργησή του, επανέρχεται συνεχώς με κέντρο τη Ν.Δ και συγκεκριμένα τον ίδιο τον Μητσοτάκη, όπως και αντιδραστικούς καθηγητές, που επικαλούνται τέρατα και δράκους εντός πανεπιστημιακού ασύλου, έτσι ώστε να το στοχοποιήσουν και να το βαφτίσουν το “άσυλο της ανομίας”. 

Να δούμε όμως σε τι συγκυρία αυτή η επιθετική τοποθέτηση για όλους εμάς τους φοιτητές, διαφημίζεται όλο και περισσότερο και ειδικά από τους βουλευτές της Ν.Δ. Δεν είναι και πολύ τυχαία η περίοδος όπου ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο τέλος της θητείας του σιγά σιγά και προετοιμάζεται μία νέα κυβέρνηση, που λυσασμένα η δεξιά με μπροστάρη τη Ν.Δ τη διεκδικεί με νύχια και με δόντια. Επίσης δεν είναι καθόλου τυχαία η τεράστια επίθεση αυτήν την περίοδο σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, όπως οι εργασιακές συνθήκες, η εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών των πρώτων κατοικιών, και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (λιμάνια, αεροδρόμια κτλ.). Δεν είναι όμως και καθόλου τυχαία η τεράστια επίθεση στα πανεπιστήμια με την προσπάθεια της πλήρης διάλυσης των πτυχίων μας και των επαγγελματικών δικαιωμάτων, όπως και η επίθεση στην ίδια  τη φοιτητική μας καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που ολοένα δυσχεραίνει, ειδικά τα τελευταία χρόνια, με την έξαρση της καθηγητικής αυθαιρεσίας και την επιβολή της πειθάρχησης με διάφορα τερτίπια (παρουσιολόγια, πρόοδοι, πειθαρχικά σε εξεταστικές κτλ).

Σε αυτή τη συγκυρία λοιπόν, προσπαθούν να στοχεύσουν στο πιο ζωντανό κομμάτι αυτής της κοινωνίας, στους φοιτητές και στους αγώνες τους.

Διαχρονικά οι φοιτητικοί αγώνες και τα κινήματα έναντι στις φοιτητικές μεταρρυθμίσεις αλλά και ευρύτερα, με πιο τρανταχτή την εξέγερση του πολυτεχνείου του 1974, πάλευαν με μεγάλη στιβαρότητα και πείσμα για τα υλικά συμφέροντα  των φοιτητών αλλά και για το ίδιο το μέλλον τους. Μία από τις  πιο κομβικές διεκδικήσεις αυτής της εξέγερσης που στιγμάτισε ριζικά τα επόμενα φοιτητικά κινήματα αλλά και ολόκληρη τη δομή και λειτουργία των πανεπιστημίων, είναι η κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου στο σύνταγμα του 1975. Μία νίκη αυτού του κινήματος με διαχρονικότητα, αφού πλέον έγινε βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία Φοιτητικών Συλλόγων πανελλαδικά όπως και στη δημιουργία οργάνων λήψεις αποφάσεων των φοιτητών (Γ.Σ, Δ.Σ). 

Εν ολίγοις το πανεπιστημιακό άσυλο  έχει κοινωνική και πολιτική φόρτιση μιας και αποτελεί ένα πεδίο ελεύθερης διακίνησης ιδεών, χωρίς προφανώς να εμπεριέχονται σε αυτές οι φασιστικές αντιλήψεις, και ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι αποτελεί ένα πεδίο συσπείρωσης, αντίδρασης, συλλογικής διεκδίκησης και ενότητας όλων των φοιτητών έναντι σε ότι αυταρχικό νομοσχέδιο ή μεταρρύθμιση επιχειρείται να περάσει.  Γι αυτό είναι ξεκάθαρη η επιτακτική στοχοποίηση και ποινικοποίηση του ασύλου από τη Ν.Δ, της παράταξης της ΔΑΠ, τα ΜΜΕ και το καθηγητικό μπλοκ, για την άμεση καταστολή των κινημάτων και των ριζοσπαστικών πρακτικών των φοιτητών που γεννιούνται μέσα από αυτά.

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν οι τοποθετήσεις όσων εσκεμμένα δρουν στην λασπολογία και στην προπαγάνδα σχετικά με το άσυλο.   Από τα πιο στάνταρ επιχειρήματα είναι ότι στο άσυλο αναπτύσσονται έντονα και βαριά φαινόμενα διακίνησης ναρκωτικών και εγκληματικότητας. Δυστυχώς για τους προβοκάτορες της Ν.Δ αυτή η τοποθέτηση είναι ψευδής, αρκεί κανείς να παρατηρήσει ότι η εγκληματικότητα σε χώρους πανεπιστημιακούς είναι πολύ μικρότερη από το μέσο όρο του να εμφανιστεί σε άλλους εξωτερικούς χώρους που ακόμα και η ίδια η αστυνομία έχει ήδη πρόσβαση σε αυτούς. Επίσης ακούγεται συχνά ότι στο άσυλο γίνεται πολύ συχνή χρήση διαφόρων ναρκωτικών αλλά και η διακίνηση τους. Για να θυμίσουμε όμως σε όσους τα λένε αυτά, ότι πριν λίγα χρόνια οι δυνάμεις καταστολής σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας “σάπιζαν” στο ξύλο, εξωθούσαν  και ταυτόχρονα κατεύθυναν  σε συγκεκριμένα μέρη τις πιάτσες των  ναρκωτικών. Όλως τυχαίως αυτές οι πιάτσες τώρα, είναι τοποθετημένες έξω από το πολυτεχνείο και από τη νομική της Αθήνας. Έξω δηλαδή από δύο ιστορικούς και πολιτικούς χώρους που έπαιξαν  τον πιο καθοριστικό ρόλο στην αναζωπύρωση της εξέγερσης του πολυτεχνείου. Έξω δηλαδή από το άσυλο.

Είναι ξεκάθαρη λοιπόν μία στόχευση από μεριάς Ν.Δ και όλων των συνομιλητών τους, να βάλουν στο στόχαστρο με τον πιο επικίνδυνο τρόπο το άσυλο και κυρίως τον ίδιο του τον ρόλο. Αυτός ο στόχος είναι όμορφα ντυμένος  με τις λέξεις “δημοκρατία μες στα πανεπιστήμια” , “όχι άσυλο ανομίας”, “προστασία της πανεπιστημιακής κοινότητας”. Λόγια και φράσεις που φαντάζουν σωστές και δημοκρατικές αλλά υποκρύπτουν την πιο συντηρητική, αυταρχική και κατασταλτική κατεύθυνση για όλους τους φοιτητές και τους αγώνες τους. Nα μας απαντήσουν όμως ο “δημοκρατικός” Μητσοτάκης και η παράταξή του η ΔΑΠ, αφού θέλουν να φέρουν πάση θυσία τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια, γιατί ο πρόγονός τους Καλαμπόκας, δολοφόνησε τον αριστερό καθηγητή Τεμπονέρα στο προαύλιο γυμνασίου; Γιατί ο Φορτσάκης (πρύτανης του ΕΚΠΑ το 2014) διέταξε τα ΜΑΤ να απαγορεύουν σε φοιτητές να μπουν στη νομική σχολή και ταυτόχρονα να τους σπάνε στο ξύλο; Ή ακόμα και φέτος στην Πάτρα στο τμήμα της Επιστήμης των Υλικών,  γιατί 3 καμάρια της ΔΑΠ επιτέθηκαν δια του ξύλου σε φοιτητή του Συλλόγου εν όψη Γενικής Συνέλευσης ;

Τα παραπάνω παραδείγματα είναι η έμπρακτη καταπάτηση του ασύλου αφού όλες οι παραπάνω επιθέσεις από αυτούς που διακαώς θέλουν την δημοκρατία εντός πανεπιστημίων, οι ίδιοι είναι αυτοί που  με ψευδή επιχειρήματα αλλά και κ με την έμπρακτη συμμετοχή τους μέχρι και σε δολοφονικές επιθέσεις , προσπαθούν να καταστείλουν και να φιμώσουν τις κινητοποιήσεις των φοιτητών για την υπεράσπιση των ενιαίων συμφερόντων τους, όπως να καταπατήσουν και άλλες αντιλήψεις διαφορετικές από αυτές της δεξιάς όπως πρεσβεύει το εν λόγω κόμμα και η παράταξή του.

Σε επίπεδο Πάτρας τη φετινή χρονιά δεν ήταν και λίγες οι κινήσεις από πλευράς πρυτανείας και καθηγητών για να ετοιμάσουν το πεδίο για την καταπάτηση του ασύλου. Μία ακούσαμε να μας λένε σε μαζική κινητοποίηση ότι θα μας φέρουν τα “αρμόδια όργανα” για να μας διώξουν και την άλλη δημιουργία φοιτητικής κάρτας για να καθορίζεται που μπορείς να παρακολουθείς μαθήματα και που όχι. Αποκορύφωμα αποτελεί όμως το χτίσιμο τείχους γύρω από την πανεπιστημιούπολη. Αποτελεί αποκορύφωμα μιας και πάρθηκε κονδύλι (χρηματικό ποσό) από την πρυτανεία 1,3 εκ. ευρώ για να χτιστεί, ακριβώς την ώρα που  συμφοιτητές μας στις εστίες δεν είχαν φαγητό, ζεστό νερό και βασικές παροχές ή την ώρα που συμφοιτητές μας δεν είχαν κτίρια να κάνουν μαθήματα. Επίσης πέραν της οικονομικής κοροϊδίας, προωθείται από τις πρυτανικές αρχές και η ρατσιστική προπαγάνδα για την κοινωνική ομάδα των Ρομά μιας και θέλουν να μας προστατεύσουν από αυτούς, ενώ το πρόβλημα έγκειται στο ότι δεν υπάρχει  εξασφάλιση για την διαμονή τους από τις τοπικές αρχές στο κέντρο της πόλης. Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν στη διαμόρφωση ενός αποστειρωμένου  πανεπιστημίου σαν φυλακή αφού αποξενώνεται από την υπόλοιπη κοινωνία και αποξενώνει τους φοιτητές μεταξύ τους έτσι  ώστε  πολύ εύκολα να δημιουργείται εύφορο πεδίο για κάθε πειθαρχικό ή κάθε αυθαιρεσία εις βάρος μας.

Όσο λοιπόν επιχειρείται να καταπατάται το άσυλο από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τις καθεστωτικές παρατάξεις, τους πρυτάνεις και τους καθηγητές τόσο και οι συλλογικοί μας αγώνες θα βρίσκουν ολοένα και περισσότερα όρια και εμπόδια. Γι αυτό το λόγο από τώρα είναι επιτακτική η ανάγκη με συλλογικό τρόπο να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, να έχουμε δηλαδή λόγο στις σπουδές μας με βασικό όχημα τις κινητοποιήσεις και τις ρηξιακές πρακτικές απέναντι σε όσους μας επιβάλλουν μέτρα των πιο μαύρων σελίδων της ιστορίας και θέλουν με κάθε τρόπο να σφραγίσουν την καταστολή των αγώνων μας. Απέναντι σε όσους ξέρουν ότι τόσων χρόνων αγώνες των φοιτητικών κινημάτων, ξεκινούσαν από τους πανεπιστημιακούς χώρους και ύστερα ανοίγονταν και στην υπόλοιπη κοινωνία. Εκεί θέλει να στοχεύσει και ο Μητσοτάκης με το συντηρητικό του μπλοκ, στο νεύρο των αγώνων μας και της συλλογικής μας φωνής, εκεί είναι που πρέπει κι εμείς να το υπερασπιστούμε συλλογικά.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ